Zarządzanie wiedzą dotyczącą historii sztuki w internecie na przykładzie wybranych profili edukacyjnych

Autor

  • Anna Grabowska Uniwersytet Jagielloński

DOI:

https://doi.org/10.51480/compress.2023.6-2.609

Słowa kluczowe:

Zarządzanie wiedzą, wiedza dotycząca historii sztuki, portale społecznościowe, studygram, webinar, edukacja, edurozrywka

Abstrakt

Internet stanowi współcześnie popularne źródło informacji. W szczególności w mediach społecznościowych wiedza podawana bywa w kreatywnej, często multimedialnej formie, która może być uznana za atrakcyjną dla młodzieży. Rozwój tego zjawiska związany jest z kształtowaniem się społeczeństwa wiedzy w środowisku wspomnianego typu mediów i eksperymentowania w nich z procesami zarządzania wiedzą. W artykule przedstawiono analizę nowych form kształcenia online na przykładzie aktywności kont edukacyjnych poświęconych historii sztuki. Eksploracji poddano także sposoby odbierania treści przez te konta publikowanych. Starano się ponadto ukazać szanse i zagrożenia związane z rozwojem koncepcji zarządzania wiedzą w przestrzeni wirtualnej.

Bibliografia

Banaszek, M., Fojutowski Ł. (red.), (2020). Sposób na ciekawy kurs e-learningowy. Przewodnik dla trenera. Poznań: Collegium Da Vinci.

Castells, M. (1996). The Rise of the Network Society. The Information Age. Economy, Society and Culture. Oxford: Blackwell.

Cysneiros Holm, M.C. (2021). Knowledge sharing on enterprise social media among information professionals. Pobrane z: https://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:1602502/FULLTEXT01.pdf (15.10.2023).

Dąbek, A. (2018). Internet jako przestrzeń doświadczeń estetycznych i działań artystycznych młodzieży w wieku 13–18 lat. Pobrane z: https://www.academia.edu/40459357/Internet_jako_przestrzeń_doświadczeń_estetycznych_i_działań_artystycznych_młodzieży_w_wieku_13-18_lat (15.10.2023).

Dalkir, K. (2011). Knowledge Management in theory and Practice. London: Massachusetts Institute of Technology.

Digital 2023. Global overview report. The essential guide to the world’s connected behaviours. Pobrane z: https://wearesocial.com/wp-content/uploads/2023/03/Digital-2023-Global­‑Overview-Report.pdf (25.09.2023).

Drucker, P. (1969). The age of discontinuity: Guidelines to our changing society. New York: Harper & Row.

Florida, R. (2010). Narodziny klasy kreatywnej. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.

Gladwell, M. (2000). The Tipping Point. How Little Things Can Make a Big Difference. Boston: Little, Brown and Company.

Godowska, M. (2012). Richard Florida, 2010, Narodziny klasy kreatywnej oraz jej wpływ na przeobrażenia w charakterze pracy, wypoczynku, społeczeństwa i życia codziennego. Studia regionalne i lokalne, 3(49), 130–135.

Greenhow, C., Cathy, L. (2015). Social media and education: Reconceptualizing the boundaries of formal and informal learning. Learning Media and Technology, 41(1), 1–25.

Hootsuite (2023). Digital 2023. Global Overview report. Pobrane z: https://datareportal.com/reports/digital-2023-global-overview-report (15.10.2023).

Imhanzenobe, J., Olapeju, I., Olaoluwa, A. (2021). A review of knowledge management and its application in the contemporary business environment. African Journal of Business Management, 15(10), 274–282.

Jabłońska, M. (2018). Człowiek w cyberprzestrzeni. Wprowadzenie do psychologii Internetu. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Jemielniak, D. (2013). Netnografia, czyli etnografia wirtualna – nowa forma badań etnograficznych. Prakseologia, (154), 97–116.

Jemielniak, D., Koźmiński, A. (2012). Zarządzanie wiedzą. Warszawa: Oficyna.

Klimek, B. (2019). Studygram jako źrodło inspiracji i motywacji. W: V. Tanaś, W. Welskop (red.), Mass media we współczesnym świecie (s. 297–310). Łódź: Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Biznesu i Nauk o Zdrowiu.

Kowalczyk, A. (2007). Zarządzanie wiedzą – jak to robić. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 8(453), 105–112.

Krok, E. (2009). Zarządzanie wiedzą – zestawienie elementów koncepcji. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 23(541), 179–191.

Laskowska, M. (2012). Edukacyjna funkcja mediów społecznościowych. Magnanimitas, 2, 372–379.

Laskowska, M. (2013). Media społecznościowe dla edukacji. Sprzymierzeniec czy wróg. W: A. Roguska (red.), Media w edukacji (s. 143–160). Siedlce: Obszary lokalności – różnorodność współczesności, Fundacja na Rzecz Dzieci i Młodzieży „Szansa”.

Miotk, A. (2013). Skuteczne social media. Gliwice: Helion.

Mikuła, B. (2018). Zarządzanie oparte na wiedzy – podstawowe założenia. Studia ekonomiczne, 1/(2), 34–46.

Niewiadowska, E. (2011). Wpływ portali społecznościowych na rozwijanie umiejętności informatycznych. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 28(656), 159–167.

Ode, E., Rajenthyran, A. (2020). The mediating role of knowledge application in the relationship between knowledge management practices and firm innovation. Journal of Innovation & Knowledge, 5, 209–217.

Ogonowska, A. (2022). Edukacja medialna 3.0 – wyzwania. Dyskusja redakcyjna. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia De Cultura, 12(4), 137–142.

Paliszkiewicz, J. (2016). Rola mediów społecznościowych we współczesnym kształceniu. W: R. Knosala (red.), Innowacje w zarządzaniu i inżynierii produkcji (s. 914–915). Opole: Oficyna Wydawnicza Polskiego Towarzystwa Zarządzania Produkcją.

Pawlak, H. (2011). Społeczność wirtualna jako społeczny kanał kreowania zawartości internetu. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 28(656), 321–332.

Popiołek, M. (2015). Serwisy społecznościowe w przestrzeni internetowej – (social)mediatyzacja życia codziennego. Zeszyty Prasoznawcze, 1(221), 60–71.

Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants. On the Horizon, 9(5), 1–6.

Różański, A. (2017). Media społecznościowe: współczesne środowisko edukacyjne czy «cyfrowe tsunami»? Annales Univesitatis Mariae Curie­‑Skłodowska, XXX(2), 205–216.

Spławska­‑Murmyło, M., Wawryszczuk, A. (2017). Wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w komunikacji międzyludzkiej. W: J. Stańdo (red.), Społeczne zastosowania technologii informacyjno-komunikacyjnych w klasach IV–VIII szkoły podstawowej i szkole ponadpodstawowej (s. 1–56). Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji.

Szczepankiewicz, M. (2010). Zastosowania portali społecznościowych jako narzędzi wspomagania informacyjnej funkcji rachunkowości. W: B. Lorenc (red.), Rachunkowość u progu nowej dekady (s. 238–249). Kraków: Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie.

Szpunar, M. (2015). Konektywizm: (r)ewolucja kształcenia w technologicznym świecie. Horyzonty Wychowania, 14(31), 113–124.

Strojny, M. (2000). Zarządzanie wiedzą. Ogólny zarys koncepcji. Przegląd organizacji, (2), 21–25.

Toczyski, P. (2014). O sednie terminu «social media»: Web 2.0 a sprawność użytkowników w «generowaniu treści». Kultura popularna, 3(41), 56–67.

Tylman, J. (2023). Jak pokolorować szkołę? Warszawa: Mamania.

Waler, N., Iwanicka A., Pyżalski J., Michniuk, A. (2020). Media cyfrowe a edukacja dziecka. W: H. Krauze­‑Sikorska, M. Klichowski (red.), Pedagogika dziecka. Podręcznik akademicki (s. 216–243). Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Wrótniak, J. (2018). Portale społecznościowe w edukacji współczesnej młodzieży. Edukacja­‑Technika-Informatyka, 3(25), 178–183.

Zalewska­‑Bochenko, A. (2016). Portale społecznościowe jako element społeczeństwa informacyjnego. Studia Informatica Pomerania, 2(40), 87–97.

Zawadzki, M. (2015). Autoetnografia. W: M. Kostera (red.), Metody badawcze w zarządzaniu humanistycznym (s. 61–70). Warszawa: Sedno.

Downloads

Opublikowane

2024-02-01

Jak cytować

Grabowska, A. (2024). Zarządzanie wiedzą dotyczącą historii sztuki w internecie na przykładzie wybranych profili edukacyjnych. Com.Press, 6(2), 32-67. https://doi.org/10.51480/compress.2023.6-2.609

Numer

Dział

Artykuły i rozprawy